Blessed to be a blessing

Be the Blessing

1 korinthiërs 13:11 Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, dacht ik als een kind en redeneerde ik als een kind. Maar nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke voorgoed achter mij gelaten.

We hadden vroeger een jongen in de kerk, laat ik hem dikke Tom* noemen. Dikke Tom paste nergens bij. Op het eerste gezicht leek hij een aardige normale jongen maar hoe beter je hem leerde kennen, hoe meer je hem wilde ontwijken. Niet dat het gevaarlijk was om met hem in 1 ruimte te zijn, nee gelukkig dat niet. Maar een ongemakkelijk gevoel was er altijd wel. Een jongen die, zeg maar, niet normaal opgevoed was of zo. Sociaal wat onhandig, met alle goede bedoelingen die erbij hoorden. Ik weet nog dat een nieuwe christin in onze kerk, enthousiast met hem uitging en al na 2 weken totaal ontredderd bij ons kwam, "wat is er met hem aan de hand?" en "waarom hebben jullie me niet gewaarschuwd?". Maar wij dachten natuurlijk op elk potje past een dekseltje... en wie weet....

Ik weet ook nog dat hij me ergens over een muurtje wilde helpen en dat ik heel duidelijk zei dat ik het zelf wel kon en dat hij me toch onder mijn oksels greep en me er even overheen tilde. Dat dus. Of tijdens een lange rit terug van skivakantie. Hij zit naast me in de auto en valt in slaap en dat dan toevallig zijn hoofd op mijn schouder terecht komt. Onbedoeld (hoop ik) maar wel ongemakkelijk. Toen ik een keer zijn ouders ontmoette begreep ik een heleboel meer, maar dat terzijde.

En toch namen we dikke Tom overal mee naar toe. Ik denk dat we ons als enthousiaste christenjongeren realiseerden dat als wij hem niet in ons kringetje opnamen, dat hij dan echt nergens bij zou horen.

Toen onze kinderen klein waren en kinderen uitnodigde voor een verjaardagsfeestje, mochten ze natuurlijk iedereen uitnodigen die ze wilde, met een max. aantal. Als kind nodigden ze natuurlijk alleen de leuke kinderen uit, of die kinderen waar ze bij in de smaak wilde vallen.

En groot gelijk hadden ze. Leuke feestjes met alleen maar leuke mensen. "Toen ik een kind was..."

Bovenstaand vers staat in het hoofdstuk van de liefde. Dat kennen we allemaal. De liefde is geduldig, trouw, lankmoedig, etc etc. En we hebben allemaal een situatie in ons hoofd waar we wel eens een beetje extra liefde kunnen gebruiken. We denken aan de mensen in ons gezin, op het werk of in de rij voor ons in de kassa. Niet per se mensen die we kiezen.

Maar hoe zit het dan met "Maar nu ik volwassen ben, heb ik het kinderlijke voorgoed achter mij gelaten" en "maar gij geheel anders, gij hebt Christus leren kennen?"

Ik geloof dat we als christenen een stap extra moeten zetten naar de dikke Tommies om ons heen. In de kerk is iedereen welkom. Enne, de kerk, dat is niet alleen op zondag, maar ook, hellupie, op mijn feestje.......

# auch #

"Ja maar het is mooi wel mijn feestje en ik wil alleen maar leuke mensen om me heen!" Tuurlijk! Wil ik ook!

Maar als je Christus hebt leren kennen, Hij die mij ook accepteert zoals ik ben! Hoe mooi zou het dan zijn om net als Hij, ook die dikke Tommies uit te nodigen. Om ook hen het gevoel te geven dat ze erbij horen, dat ze ertoe doen, dat ze geliefd zijn. Niet alleen door de Vader, maar ook door ons. Wat een verschil kunnen wij maken, wat een boodschap hebben wij!

Johannes 13:34 Ik geef jullie een nieuwe wet: houd net zoveel van elkaar, als Ik van jullie.

De 'oude' wet was, dat je net zoveel van je broeders, je volksgenoten, moest houden als van jezelf. Lees Mattheüs 22 vers 34-40. Maar hier zegt Jezus dat ze net zoveel van elkaar moesten houden als dat Hij Zelf doet, dus met goddelijke, opofferende liefde.

35 Als jullie veel van elkaar houden, zal iedereen kunnen zien dat jullie mijn leerlingen zijn."

of deze:

Mattheus 22:36 Meester, wat is het grote gebod in de wet?

37Jezus zei tegen hem: U zult de Heere, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dit is het eerste en het grote gebod. 39 En het tweede, hieraan gelijk, is: U zult uw naaste liefhebben als uzelf. 40 Aan deze twee geboden hangt heel de Wet, en de Profeten.

Adrian Plass heeft er ook zo'n leuk verhaaltje over, over die zwerver die achterin de kerk moet zitten en dan blijkt dat hij Jezus is......(lees: Het bezoek)

Heb je Gods stem ervaren in je leven? Zijn stem die je zegt dat Hij je aardig vindt? Dat je geliefd bent? Laten wij die stem zijn voor de dikke Tommies..... Je bent geliefd, jij hoort er ook bij.

Een ui in zijn eentje is om te janken, maar je hebt die ui wel nodig als smaakmaker in je stoofpotje. Ik heb in mijn leven heel wat uien in mijn stoofpotje gehad. Het liep niet altijd goed af of zoals ik gehoopt had.

Ik heb wel eens mijn best gedaan op lief zijn voor een malle Miep* die niks kon met die acceptatie en besloot dat ik maar mijn man en kinderen in de steek moest laten en met haar moest trouwen. Dat wilde ik natuurlijk niet en toen werd ze mijn stalker. Heel creepy.

Ik heb het goede voorbeeld gehad van mijn ouders. Zij namen regelmatig malle miepies of dikke tommies in huis om ze tijdelijk een veilige schuilplaats te geven, om even op adem te komen. Maar wat een ongelofelijke mooie gelegenheid ook om ze te laten ervaren hoe een gezonde relatie, een gezond gezinsleven er van binnenuit uit ziet.

Respect mams!

Laten we omzien naar elkaar, en dan bedoel ik ook naar miep en tommie... Kijk eens om je heen, Wat Zou Jezus Doen.... maar ook: Wat Heeft Hij Ons Al Opgedragen...

Ik ken een voorganger die enthousiast een nieuwe kerk stichtte. De eerste 100 leden waren werkloos, vluchteling, ziek, zwak of hulpbehoevend. Met geen mogelijkheid konden ze hem ondersteunen met hun tienden of giften waardoor hij vol geloof op God moest leunen. Een kerk vol malle miepies en dikkie tommies.... ik geef het je te doen.

Geef mij dan maar die ene, die kan ik net aan.

Be blessed, be a blessing!

*natuurlijk niet hun echte naam en hij was ook niet dik....