Boswachter met autoriteit

Ik ben boswachter.

Dat had ik een jaar geleden ook niet gedacht maar het is wel leuk. ik heb een groene jas, een groene broek en een groen overhemd, allemaal met het logo van natuurmonumenten er op.

Als ik dan door het bos loop met mijn groene jas en badge en logo, mag ik mensen aanspreken op hun gedrag. Als er een visser zit te vissen mag ik naar zijn visvergunning vragen, als er iemand fietst op een wandelpad mag ik hem terugsturen naar het fietspad, als er een hond losloopt mag ik zijn baas heel streng daarop aanspreken.

Maar ook: als iemand iets te vragen heeft komen ze naar mij, als ik iets vertel over het bos en de dieren luisteren ze met aandacht en als er ergens vuil ligt raap ik het op of, als het te groot is, roep ik hulp in van mede boswachters.

en nog belangrijker: Als ik die jas niet aanheb en geen badge op en dus niet herkenbaar ben als boswachter, kan ik iemand wel om zijn vergunning vragen maar riskeer ik een grote mond of erger.. Hetzelfde met fietsers op wandelpaden en brommers op fietspaden, of bazen van loslopende honden. Die trekken zich niets van mij aan als ik die jas met badge niet aan heb. 

Toen bedacht ik tijdens het lopen: 

Zo is het ook met bidden...

Als je bidt, moet je in de autoriteit van God staan, anders werkt het niet. Ken je dat verhaal in de bijbel waar mannen proberen met dezelfde woorden als de discipelen een boze geest uit te drijven? De geesten zeggen: Jezus ken ik en van de discipelen heb ik gehoord, maar wie zijn jullie?

Die mannen kregen een aframmeling omdat ze niet erkend werden en acteerden zonder autoriteit.

Ik ben me aan het voorbereiden op een 40 dagen project over bidden. In het begin schrijft de schrijver al over bidden met autoriteit. Dat is eigenlijk net als het aantrekken van die groene jas met die badge. Als je weet wie je zelf bent, dan zien anderen in wiens naam je spreekt. Dan moeten ze luisteren. Niet omdat jij zo leuk of zo streng bent, maar omdat je in de autoriteit spreekt van een grote macht die achter je staat.

Maar je moet wel die jas aan doen. En met die jas horen ook verantwoordelijkheden. Je mag dingen en ziektes aanspreken en wegsturen, of ze juist claimen. Maar ook heb ik verantwoording om goed voor mijn omgeving te zorgen, de waarheid te spreken, mensen te leiden, rommel op te ruimen en eigenaar te zijn.

Bidden is ook een verantwoordelijkheid. Ik doe die jas namelijk nooit meer uit. Geestelijke boswachter ben je namelijk full-time en niet af en toe een uurtje. Vanmorgen deed iemand een oproep om haar op je gebedslijstje te zetten. Dat is als het oproepen van medestanders om samen rommel op te ruimen die te groot is om alleen te dragen. Er ligt haar een dikke boom in de weg en ik wil helpen die aan de kant te krijgen.

40 dagen bidden start vanaf 16 januari. 

Maar bidden voor mijn vriendin begint vandaag. 

Doe je mee?