Stomme vos....

De kuikentjes groeien hard. Een paar weken geleden zag ik dat moeder kip niet lekker in haar vel zat. Ze is nog erg jong. Ik heb het idee dat ze zo druk bezig is met de kleintjes, dat ze vergeet dat ze ook voor zichzelf moet zorgen. de laatste dag zit ze steeds op de grond en is lusteloos. De volgende dag is ze dood...De kleintjes zijn gelukkig groot genoeg om het leven samen het hoofd te bieden. De andere kippen doen niet erg vriendelijk naar de kleintjes maar samen redden ze het wel. 'S nachts kruipen ze dicht tegen elkaar aan. Ik heb een oude vilten tas in het hok gelegd. 'S avonds stop ik ze in, in de tas, dan hebben ze nog een beetje gevoel dat ze 'onder moeders vleugels' schuilen, hoop ik. Ze vliegen nog niet op naar de slaapstok en vinden in de tas op de grond een rustplekje hoop ik. Ik probeer ze elke dag even te knuffelen om ze zo een beetje tam te maken, te schattig! 

Na een paar dagen vind ik ze ineens op de slaapstok. dat hebben ze dus ook ontdekt! Het is nog wel een beetje vechten om een plekje. De 2 kippen zitten samen rechts en de 2 kuikens links. Haantje zit. nog een tree hoger en bekijkt alles met een goedkeurende blik.

En dan is het op een ochtend stil....... heel stil.

Ik zit aan het ontbijt en bedenk ineens dat ik haantje nog niet heb gehoord. Meestal roept ie me wakker 's ochtends maar krijgen ze pas na mijn ontbijt voer en aandacht. Maar nu is het stil.... zorgwekkend stil. Ik bedenk nog dat ik hem wel gehoord heb om half 4, net als elke nacht. Ik sta direct op van tafel en loop naar de deur. Als ik door het raam kijk zie ik het al. Het is een slagveld.....

De haan en 2 kippen liggen dood in het hok. Van de haan en 1 kip is de nek gebroken, echt onzinnig nutteloos! De andere kip is een kip zonder kop, net zo nutteloos. Van de kuikens zie ik niks. Ik doe voorzichtig het nachthok open. Ergens bovenin de nok zit 1 kuiken, van de andere geen spoor. Ik krijg een dikke keel. Stomme vos!!!

Natuurlijk had ik het hok moeten sluiten voor de nacht. Maar dat doe ik al 1.5 jaar niet. En zelfs in de sneeuw zag ik sporen van de vos die om het hok liepen en dus naar mijn idee was het hek hoog genoeg om de vos buiten te houden. 

Maar niet dus.

Vooral het volslagen nutteloze moorden staat me tegen. 

Ik staar naar de kippen en bedenk wat een mens daarmee moet. Eet je ze dan op? Begraaf je ze? Gooi je ze in het bos?

Ik kies voor het laatste.  Als ze dan toch dood zijn, laat dan de natuur er maar van genieten. Een paar dagen later zijn ze alledrie verdwenen, ik denk dat de vos ze alsnog heeft opgehaald.....

Inmiddels heb ik een haan en een kip erbij. Een lieve buur heeft een setje gebracht zodat kuikentje niet alleen is. Het is een jong stel en haantje krakelt nog een beetje als ie het kukelen aan het oefenen is. De boerin waar ik ze van heb, verteld dat ze nog niet gekortwiekt zijn. Ik knip ze dus maar direct zodat ze niet wegvliegen, denk ik. 

De eerste nacht besluit de haan dat hij liever buiten in een boom slaapt dan op een slaapstok.....Met 1 gekortwiekte vleugel komt ie nog een heel eind. Het is een zwarte haan en in het donker geef ik het al snel op. Ik vind hem morgen wel weer! 

'S nachts hoor ik hem nog een keer kakelen, gelukkig hij is nog in de buurt! De volgende dag laat hij zich  rustig terug naar het hok begeleiden, pfieuw. Ik kort de andere vleugel ook flink in, en 's avonds zorg ik dat ze in het nachthok zitten. 

en ja het nachthok gaat op slot!!! 

Kuikentje en nieuw stel wennen gauw aan elkaar.

stomme vos.....

Kuikentje links, en nieuw stel rechts. Haantje is 5 maanden, kipje net een jaar.